تاب آوری اجتماعی کودکان در شرایط آسیب
نوشته نیکی ثابتی مددکار موسسه یاریگران کودکان کار پویا
در دل ادبیات کهن ایران، داستانی به یادگار مانده که همچنان می‌تواند الهام‌بخش زندگی‌‌های مدرن باشد؛ داستان «سیمرغ» از منطق‌الطیر عطار نیشابوری. در این داستان، گروهی از پرندگان به رهبری هدهد، سفری پر از چالش را آغاز می‌کنند تا به سیمرغ، پادشاه افسانه‌ای پرندگان، برسند. در طول مسیر، هر پرنده باید از هفت وادی بگذرد که هرکدام نمادی از مراحل روحانی است. در نهایت، تنها سی پرنده به مقصد می‌رسند و درمی‌یابند که سیمرغ، در واقع چیزی جز خود آن‌ها نیست؛ حقیقتی که در درون هرکدام از آن‌ها نهفته است.
حال تصور کنید که این داستان نه در صفحات یک کتاب، بلکه در خیابان‌های پر از چالش دروازه غار تهران بازگو می‌شود. در این منطقه، کودکان به مانند پرندگان عطار، هر روز با مشکلاتی بی‌شمار دست و پنجه نرم می‌کنند. اما این کودکان نیز، همچون پرندگان داستان، در جستجوی چیزی هستند؛ جستجویی برای زندگی بهتر، امید به آینده، و یافتن هویت واقعی خود.
در دروازه غار، مشکلاتی چون فقر، بی‌سوادی، کار کودک و آسیب‌های اجتماعی به وفور دیده می‌شود. اما این کودکان، با یاری مددکاران اجتماعی و سازمان‌های مردم‌نهاد مانند «موسسه یاریگران کودکان کار پویا»، به سوی مسیری هدایت می‌شوند که به آن‌ها کمک می‌کند تا از این چالش‌ها عبور کرده و به تاب‌آوری دست یابند.
سازمان‌های مردم نهاد ، همانند هدهد در داستان عطار، راهنمای کودکان در عبور از وادی‌های دشوار زندگی هستند. آن‌ها با ارائه خدمات آموزشی، مشاوره روانی و حمایت‌های مالی، به کودکان کمک می‌کنند تا نه تنها از مشکلات خود عبور کنند، بلکه توانایی‌ها و ظرفیت‌های درونی خود را کشف کنند.
این کودکان با هر قدمی که به سوی آینده‌ای روشن‌تر برمی‌دارند، به تاب‌آوری بیشتری دست می‌یابند. آن‌ها یاد می‌گیرند که چگونه با مشکلات زندگی مقابله کنند و به سوی آینده‌ای بهتر حرکت کنند. این همان درس بزرگی است که داستان سیمرغ به ما می‌آموزد: «آنچه به دنبال آن هستیم، اغلب در درون خود ما نهفته است.»
داستان سیمرغ عطار نیشابوری، با تمام رمز و رازهایش، امروز در خیابان‌های دروازه غار به شکلی جدید تکرار می‌شود. کودکان این منطقه، قهرمانان واقعی این داستان‌اند که با کمک و حمایت جامعه، به جستجوی سیمرغ درونی خود پرداخته‌اند. این داستان به ما یادآوری می‌کند که با همبستگی و حمایت اجتماعی، می‌توانیم آینده‌ای بهتر برای این کودکان فراهم کنیم و جامعه‌ای تاب‌آورتر و همبسته‌تر بسازیم.
